Pianista nazywany spadkobiercą Cecila Taylora i Iannisa Xenakisa (u którego zresztą studiował w latach 70.). Laureat nagrody w 1987 roku na II Bienalle de Jóvenes Artistas Creadores de Tesalónica w Grecji. Współzałożyciel i kierownik kilku zespołów wykonujących muzykę współczesną i improwizowaną – Orquestra del Caos, Big Ensemble del Taller de Músics (Barcelona), IBA (Improvisadors de Barcelona). Tworzy muzykę do baletów współczesnych i przedstawień teatralnych.
Koncertował i nagrywał w wieloma najważniejszymi twórcami awangardowego jazzu i muzyki współczesnej: Benat Achiary, Derek Bailey, John Butcher, Lawrence Casserley, Tom Cora, Marilyn Crispell, J.A.Deane, Dani Domínguez, Gunda Gottschalk, Mats Gustafsson, Barry Guy, John Edwards, Teppo Hauta-aho, Graham Haynes, Susie Ibarra, Christoph Irmer, Klaus Janec, Peter Jacquemyn, Bern Köppen, Peter Kowald, Jo Krause, Ramón López, Paul Lovens, Mat Maneri, Wade Matthews, David Mengual, Wolfgang Mitterer, Lawrence D. „Butch” Morris, Sainkho Namtchylak, Le Quan Ninh, Steve Noble, Tony Oxley, Evan Parker, William Parker, Günther Pitscheider, Jane Rigler, Joel Ryan, Wolfgang Reisinger, Jon Rose, Jordi Sabates, Mark Sanders, Joan Saura, Matthew Shipp, Paul Stouthamer, Omar Tamez, Emilio Tamez, Hans Tammen, Danilo Terenzi, Assif Tsahar, Liba Villavecchia, David Xirgu i Carlos Zingaro. Od 2002 roku stały członek Evan Parker Electro-Acoustic Ensemble (jedynej awangardowej grupy nagrywającej dla ECM) i Barry Guy New Orchestra.
O Fernándezie nowojorski “The Village Voice” napisał: “Jest jednym z tych najważniejszych muzyków hiszpańskich, którzy dla muzyki kreatywnej czynią dziś najwięcej, łącząc unikatowy styl z improwizacją i wiedzą na temat XX-wiecznej pianistyki”.
