„To niezwykle dobra cecha jazzu. To jedyna forma sztuki, w której społeczny aspekt jest tak ważny. Kiedy siedzę w swojej pracowni malarskiej, jestem sam, mogę robić co tylko chcę. Kiedy stoję na scenie lub jestem w trasie z czwórką czy dziesiątką ludzi, wtedy ów społeczny aspekt się objawia. Po pierwsze, musisz nauczyć się szacunku dla innych, współpracy z innymi, słuchania się nawzajem i tym podobnych rzeczy. To naprawdę dzieje się w naszym gatunku muzyki.” P.B.
Peter Brötzmann – aktywny na scenie jazzowej od 1959 roku. W roku 1968 założył, wspólnie z Peterem Kowaldem i innymi muzykami o zbliżonych poglądach wytwórnię FMP (Free Music Production), która do dnia dzisiejszego specjalizuje się głównie w ukazywaniu najważniejszych wydarzeń sceny free jazzu, choć nie tylko z Europy. Dla tej wytwórni powstała w roku 1968 płyta, która przyniosła Brötzmannowi rozgłos – „Machine Gun”, płyta, która do dnia dzisiejszego uważana jest za arcydzieło europejskiego free jazzu. W tamtych czasach współpracował również z wieloma, ważnymi dla sceny free muzykami, jak Don Cherry, Albert Mangelsdorff, Cecil Taylor i Globe Unity Orchestra. Od wczesnych lat siedemdziesiątych współpracował z takimi muzykami, jak: Sonny Sharrock, Bill Laswell, Don Cherry, Anthony Braxton czy Tomasz Stańko.
Aktualnie prowadzi kilka znakomitych projektów, głównie z muzykami skandynawskimi i chicagowskimi (Chicago Tentet, Dried Rat-Dog, Sonore, Full Blast). (Źródło: diapazon)
Joe McPhee– multi-instrumentalista, kompozytor i aranżer, aktywny na scenie muzyki improwizowanej od lat 60-tych. Nagrał ponad 60 autorskich płyt, głównie dla najbardziej znanych wytwórni – Hatology, CJR, Okka, Atavistic czy CIMP.
Jest jednym z najbardziej cenionych muzyków starszego (rocznik 1939) pokolenia jazzu w USA.). Artysta realizował się także jako wykładowca ciekawych kursów (np. „Rewolucja w dźwięku” w Vassar College w latach 1969-71). Będąc postrzegany jako awangardzista jazzu chętnie zapraszany był do ultranowoczesnych projektów wybitnych innowatorów.
Koncertował w Europie z własnym, skrajnie awangardowym trio oraz prowadził grupę do której zapraszał wybitnych awangardzistów spod znaku AACM (np.Joseph’a Jarmana, Sunny’ego Murraya). Prezentując niezwykle nowatorskie podejście do tradycji jazzowej koncertował w prestiżowych salach koncertowych (od nobliwego Lincoln Center po serię koncertów w nowojorskim klubie Knitting Factory).
Sporo koncertował i nagrywał, występując „gościnnie” z zespołami Jimmy’ego Giuffre’a, Raymonda Boni, Anthony’ego Coxa, Billa Stewarta, Charlesa Moffetta, André Jaume’a, Daunika Lazro, Evana Parkera.
Kent Kessler – kontrabasista jazzowy, kompozytor i performer. Dorastał w Cape Cod. W 1977 roku powstał pierwszy zespół z jego udziałem – Neutrino Orchestra (obok Kesslera grali tam m.in. perkusista Michael Zerang i gitarzyści Daniel Scanlan i Norbert Funk). Wkrótce też rozpoczął studia na Roosevelt University w Chicago oraz wraz z Michaelem Zerangiem stworzył pierwszy autorski zespół Musica Menta, który regularnie koncertował w chicagowskim klubie Link’s Hall. Kent Kessler rozpoczął grę na kontrabasie na początku lat osiemdziesiątych i wkrótce stał się on jego głównym instrumentem. W 1985 roku dołączył do zespołu Hala Russella NRG Ensemble, który nagrywał m.in. dla niemieckiej oficyny ECM. W 1991 roku koncertował wraz z Michaelem Zerangiem i gitarzystą Chrisem DeChiata. Poszukiwali oni saksofonisty do zespołu i wybór ich padł na Kena Vandermarka, młodego muzyka od niedawna mieszkającego w Chicago. Grupa ta dosyć szybko przemianowana została na Vandermark Quartet.
Ken Vandermark dołączył także w 1992 roku do NRG Ensemble na miejsce zmarłego lidera – Hala Russella. Kent Kessler kontynuował współpracę z Kenem Vandermarkiem w kolejnych muzycznych projektach – przedłużeniu Vandermark Quartet czyli Vandermark 5, DKV Trio, Steelwool Trio, Territory Band czy też koncertując i nagrywając z nim w duecie. Nagrywał i koncertował z czołowymi muzykami amerykańskimi – Hamid Drake, Fred Anderson, czy Joe McPhee, ale także z europejczykami – Peterem Brotzmannem (jest członkiem Chicago Tentet), Matsem Gustafssonem, Mishą Mengelbergiem czy Luc’iem Houtkampem.
Michael Zerang – perkusista, improwizator i kompozytor. Jeden z czołowych muzyków amerykańskiej sceny jazzowej. Urodził się w 1958 roku w Chicago. Prowadził i współtworzył wiele lokalnych grup: Liof Munimula, The Neutrino Orchestra, Trio Troppo, The Wonderfuls, The Blue Angels, Sam Pappas’ Tumbling Strains, Frozen Lucy, The Quirt Quintet, Musica Menta, The Vandermark Quartet, Resonance, Dream Cheese, The Sputter Ensemble, In Zenith, i Broken Wire . Pracował z najważniejszymi muzykami amerykańskiej i europejskiej sceny jazzowej: Fred Anderson, Mats Gustafsson, Raymond Strid, Sten Sandell, Don Meckley, Jaap Blonk, Daniel Scanlan, Peter Brötzmann, Kent Kessler, Barre Phillips, Jim Baker, Hamid Drake, Ken Vandermark, Luc Hautkamp, czy Fred Lonberg-Holm.
Nagrywał dla wielu czołowych wytwórni muzycznych m.in. Okka Disc, boxMEDIA, Kontrans, Southport, Quinnah, Eighth Day Music, Garlic, i Platypus. Gościnnie współpracuje z performerami z School of the Art Institute of Chicago oraz zajmuje się analizą rtmiczną tańca w The Dance Center of Columbia i Northwestern University, a także prowadzi kursy kompozycji w ramach Choreographer Collaborations na Northwestern University, oraz muzyki dla dzieci w The Jane Adams Hull House.
Środa 31.10.2012 / Manggha / The Damage Is Done
Peter Brötzmann (Niemcy) | reeds |
Joe McPhee (USA) | alto sax, pocket trumpet |
Kent Kessler (USA) | bass |
Michael Zerang (USA) | drums, percussion |
Jeden komentarz do “The Damage Is Done”
Napisz komentarz →