Evan Parker

Evan Shaw Parker uczył się grać na saksofonie u Jamesa Knotta w latach 1958-62. Potem rozpoczął studia botaniczne na Birmingham University. Odszedł z uniwersytetu, by poświęcić się całkowicie muzyce. Grywał okazjonalnie z Howardem Rileyem, rozwijając przez cały czas swą koncepję improwizacji freejazzowej.

W 1966 r. przeniósł się do Londynu, by grać ze Steven’s Spontaneous Music Ensemble i z Derekiem Baileyem, z którym wspólnie założyli w 1968 r. Music Improvisation Company, jak też wytwórnię płytową Incus Records. Parker jako saksofonista rozporządza imponującą techniką wykonawczą. Podczas gry solo posługuje się równocześnie oddechem okrężnym, multifonią i trikami artykulacyjno-zadęciowymi, co w wyniku daje złożone, kontrapunktyczne bloki dźwiękowe.

Album „Process And Reality” dokumentuje eksperymenty Parkera także z techniką wielośladu. Nakładanie ścieżek artysta spożytkowuje tu dla celów większego stężenia elementu liryzmu, przy równie złożonych splotach linii melodycznych. Parkera interesuje jazz realizowany w ramach konwencjonalnego big-bandu (jak np. na początku lat 90. w Orchestra LTK Kenny’ego Wheelera), jak też w różnych innych obsadach rozgraniczających aranżowany jazz bigbandowy od totalnej improwizacji. Równie dobrze Parker radzi sobie z muzyką popową (ze Scottem Walkerem i Annette Peacock) oraz współpracując ze współczesnymi klasycznymi kompozytorami (jak np. Michael Nyman i Gavin Bryars).

Parker wypracował przy tym swój własny styl i oryginalne brzmienie. Może włamie dlatego chętnie zapraszany jest przez innych artystów (Annie Whitehead, Dudu Pukwana, Mark Sanders, Paul Rogers i John Steven). Prócz szeregu godnych uwagi koncertów solowych i płyt, nagrywał też lub pracował z Chrisem McGregorem, Tonym Oxleyem, Berrym Guyem, Paulem Lyttonem, Georgiem Lewisem, Globe Unity Orchestra, Steve’em Lacym, Peterem Brötzmannem różnymi mutacjami grupy Company, znawcą elektroniki Walterem Pratim i Paulem Lovensem. Był też przez długi czas członkiem tria kierowanego przez Alexa von Schlippenbacha. Sukcesy odnosi także z własnym triem (z Paulem Rogersem na kontrabasie i Markiem Sandersem na perkusji), pojawia się na estradach z zespołem Anacrusis Jona Lloyda, pracuje nad autorskimi solowymi projektami totalnej improwizacji na saksofonie.

Źródło Diapazon