Barry Guy New Orchestra

22 lis 20:00
4384 dni temu czwartekAlchemia
Barry Guy New Orchestra
Prawdziwa uczta dla fanów improwizacji. Zaczynamy 3 dniowymi koncertami w Alchemii w małych składach (20, 21,22 listopada), a następnie kończymy z rozmachem koncertem całego składu (23 listopada) w Manggha!

Barry Guy jest wirtuozem kontrabasu, posługującym się niezliczoną liczbą konwencjonalnych i niekonwencjonalnych technik. Równie dobrze jak w jazzie czuje się w muzyce klasycznej i współczesnej.

Współpracował m.in. z Tonym Oxleyem, Evanem Parkerem, Mike’m Westbrookiem, Peterem Kowaldem, Trevorem Wattsem, Bobem Downesem, Dave’em Holdsworthem, Chrisem McGregorem, ale także z BBC Symphony Orchestra, London Sinfonietta, Monteverdi Orchestra, Acadamey of Ancient Music, Capricorn, Richard Hickox Orchestra oraz w duecie,z sopranistką Jane Manning. Należał także do Michael Nyman Band, z którym nagrał ścieżkę dźwiękową „Kontraktu Rysownika” (1982 r.). Jest założycielem i dyrektorem artystycznym 21-osobowej London Jazz Composers Orchestra.

Kontrabasista często gra solowe recitale obejmujące zarówno muzykę improwizowaną, ale też barokową i współczesną. Regularnie występuje w kameralnych składach w Homburger/Guy Duo, Parker/Guy Duo, w triach z Marilyn Crispell i Paulem Lyttonem oraz z Jaquesem Demierrem i Lucasem Nigglim. Ostatnio stworzył trio z Agustím Fernándezem i Ramónem Lópezem. Rozwija liczne projekty wspólnie z Matsem Gustafssonem.

W 2000 r. muzyk założył Barry Guy New Orchestra, którą tworzy dziesięciu wybitnych instrumentalistów. W BGNO grają najbliżsi współpracownicy Guya: Evan Parker, Paul Lytton, Hans Koch, Mats Gustafsson, Herb Robertson, Johannes Bauer, Per Ake Holmlander, Raymond Strid oraz Augustí Fernández.

Barry-Guy-New-Orchestra

Agustí Fernández  to czołowa postać hiszpańskiej sceny awangardowej. Muzyka Augusti łączy ze sobą klasyczne brzmienia dwudziestowiecznego fortepianu ze swobodną improwizacją  jazzową, w oparciu o znakomite autorskie kompozycje.

Evan Parker może uchodzić za najwspanialszego saksofonistę od czasu Johna Coltrana. Parker to prawdziwy artysta, który dzięki wspaniałej technice i improwizatorskiej inwencji, zmienia nasze pojęcie o grze na saksofonie.

Mats Gustafsson od najmłodszych lat zafascynowany był szwedzką sceną jazzową. Teraz jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy z kręgu muzyki improwizowanej liderem lub współliderem wielu znakomitych formacji. Jego muzyka to połączenie melodyjności i znajomości tradycji oraz dbałościi o detale z niepohamowaną energią.

Hans Koch rozpoczął swoją przygodę z muzyką jako klarnecista jazzowy, lecz pełne spełnienie dała mu dopiero gra w zespołach kameralnych. „To cudowny wirtuoz, niezależny saksofonista i klarnecista basowy wydobywający z instrumentów najczystsze tony. Mistrz improwizacji, różnorodności, siły i bogatych idei” (Christian Rentsch)

Herb Robertson – jeden z najbardziej znanych i rozpoznawanych wirtuozów trąbki, innowacyjny muzyk, kompozytor i aranżer współczesnej sceny awangardowej i jazzowej.

Johannes Bauer – mistrz dramatyzmu i artykulacji gry na puzonie. Jest członkiem wielu doskonałych zespołów, z których najbardziej znany jest Chicago Tentet Petera Brötzmanna.

Per-Âke Holmlander to czołowy przedstawiciel nowej generacji improwizatorów i wykonawców New Music w Szwecji. W obydwu gatunkach doskonale znany jako wirtuoz tuby,  potrafi wydobyć z niej całą paletę muzycznych kolorów.

Paul Lytton – jeden z pierwszych członków eksperymentalnego projektu brytyjskiej wolnej improwizacji i awangardy lat  sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Londynie. Wirtuoz bębnów i instrumentów perkusyjnych. Jest członkiem wielu doskonale znanych zespołów, uczestniczył w nagraniu ponad dwustu płyt.

Raymond Strid – czołowa postać szwedzkiej sceny improwizacji. „To swoisty odkrywca dźwięków z niewiarygodnie czułym słuchem, perkusista, który tworzy przestrzeń” (Jazz Review).

Trevor Watts  to angielski saksofonista sopranowy, jazzman i improwizator. Jest wszechstronnym muzykiem spełniającym się we wszystkich gatunkach – od jazzu poprzez rock aż po bluesa.

Maya Homburger od 1986 roku mieszkała w Anglii, występując jako solistka z najlepszymi orkiestrami Johna Eliota Gardinera i Trevora Pinnocka. Od spotkania Barry Guya w roku 1988 sukcesywnie pracuje nad rozwijaniem się jako barokowa skrzypaczka w kręgu muzyki improwizowanej, dając koncerty na festiwalach jazzowych, barokowych i New Music. Prowadzi również własną, doskonałą wytwórnię płytową – Maya Recordings.

 

Skład
Barry Guy (Anglia)bass, composer, director
Agustí Fernández (Hiszpania)piano
Evan Parker (Anglia)tenor & soprano saxes
Mats Gustafsson (Szwecja)baritone & tenor saxes, fluteophone
Hans Koch (Szwajcaria)tenor & soprano saxes, clarinets
Herb Robertson (USA)trumpet
Johannes Bauer (Niemcy)trombone
Per-Âke Holmlander (Szwecja)tuba
Paul Lytton (Anglia)percussion
Raymond Strid (Szwecja)percussion
Maya Homburger (Szwajcaria)baroque violin
Trevor Watts (Anglia)alto sax
Barry-Guy-New-Orchestra

Artykuł: Barry Guy New Orchestra

A gdyby przemówił bass? Nie tylko rozswingowanym jazzowym pochodem, czy liryczną smyczkową kantyleną, ale pełnym głosem wszystkich stylów muzycznych na raz? Wolny od stylistycznych szufladek i rodzajowych etykiet? Jeśli tak by się stało, to z pewnością zabrzmiałby głosem Barry’ego Guya.

Dodaj komentarz